- RÁS
- duct* * *n. impetuosity, hurry (þegar eigi er of mikit ras á þér).* * *f. [perh. from renna; A. S. ræs; Engl. race], a race, running; hesta rás, Sighvat (Ó. H. 56); gullbitluð vart gör til rásar, Hkv. 1. 41; ef hestr bregðr rás, turns shy, N. G. L. ii. 132; of a man, ok hepta honum svá rás, and stop him thus, i. 68: the phrase, taka á rás, to take to one’s, heels, run off, Eg. 216, Nj. 253, Eb. 62; síðan tekr hann á mikilli rás ofan eptir götunum, Hrafn. 7; hefja á rás, id. Eg. 237:—metaph., of water, stóra læki stemmdi upp svá at eigi náðu sinni rás, Fms. vi. 67; tóku vötnin at bægja rás sinni, Landn. 251, v. l.; blóð-rás, vatns-rás, q. v.2. a course, channel; um leyniligar jarðarinnar rásir, Stj. 13; rás heyrnar, the channel of hearing, the ears, Edda i. 538; bruðr lætr eigi fram ór enni sömu ŕs bæði sætt vaða ok beiskt, Hom. (St.) James iii. 11: réttri rás Guðligra bóðorða, Fms. i. 304; lífs rás, the race of life, Hom. (St.)II. plur. a race, host; engla rásir, Lil. 40; rásir dægra, the course of the days, Lil. 67; rásir heilagra manna, Mar.; rita tvennar rásir stafanna, MS. 544. 2; vitr ok smá-smugull í rásum ritninganna, Mar.; cp. ‘race of heaven,’ Shakesp. rásar-skeið, n. a race-course, Sks. 631.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.